Na mocy treści przepisu art. 56 § 2 k.r.o. ustanowiono negatywne przesłanki przemawiające za koniecznością oddalenia żądania rozwiązania małżeństwa przez rozwód, które to przesłanki są brane pod uwagę dopiero po uwzględnieniu pozytywnych przesłanek orzeczenia rozwodu wskazanych w przepisie art. 56 § 1 k.r.o. I tak, w oparciu o treść przepisu art. 56 § 2 k.r.o. pomimo zupełnego i trwałego rozkładu pożycia małżeńskiego nie jest możliwe uwzględnienie żądania rozwiązania małżeństwa przez rozwód jeśli wskutek takiego orzeczenia rozwodowego ucierpieć miałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci rozwodzących się małżonków. Przywołany przepis nie uwzględnia żadnych wyjątków od wskazanej zasady co powoduje, iż w razie stwierdzenia realnej możliwości negatywnego wpływu orzeczenia rozwodowego na dobro wspólnych małoletnich dzieci orzeczenie rozwodu uznać należy jako niedopuszczalne. Odnosząc się do przywołanej negatywnej przesłanki wskazać należy, iż dobrem dziecka są zarówno aspekty sfery osobistej, jak również majątkowej, w związku z czym obie te sfery winny być brane pod uwagę łącznie. Doktryna, jak również orzecznictwo, zgodnie stoją na stanowisku, że nie można sformułować generalnej oceny dopuszczalności rozwodu z punktu widzenia interesów małoletnich dzieci stron, zaś ocena ta uzależniona jest od konkretnej sytuacji osobistej i majątkowej małoletnich wspólnych dzieci. Na ocenę tą zaliczyć należy przede wszystkim porównanie sytuacji małoletniego sprzed rozkładu pożycia małżonków z hipotetyczna sytuacją po orzeczeniu rozwodu. Dla przykładu wskazać należy, iż jeśli małoletni przywykł do faktycznego rozstania się rodziców, to dobro związane z jego osobą nie będzie zagrożone. Podobnie wskazać należy, że orzeczenie rozwodu i tym samym oddzielne zamieszkanie małżonków w sytuacji konfliktu osobistego małżonków również przyczyni się do polepszenia sytuacji osobistej małoletniego dziecka, gdyż podczas wspólnego zamieszkiwania małżonków dochodziło i w przyszłości mogłoby dochodzić do dalszych sporów i wytworzona atmosfera kłótni mogłyby pogłębiać negatywne odczucia małoletniego dziecka stron (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 listopada 1999 r. sygn. akt III CKN 799/99, www.sn.pl).
